چمدون ِ لب ِ درگاه! آخرین لحظه ی بدرود!
چشمای خیس ِ درشتت، رنگ روزگار من بود!

یه نگاه ِ سیر ِ کامل! یه تبسم ِ شکسته!
رفتی ُ ندیدی دستام، از ترانه پینه بسته!

نارفیق! هجرت ِ چشمات، ختم ِ بیداری ِ برگه!
بی تو طعم ِ این تبسم، طعم ِ تلخ ِ جام ِ مرگه!
نارفیق! سکوتِ اینه، معنی ِ رضایتم نیست!
تو می دونی، تو می دونی که گلایه عادتم نیست!

رَد شدی از دِل کوچه، تا درخت ِ یادگاری!
گفتی از اونورِ کابوس، یه بغل رؤیا میاری!

به دروغای قشنگت، من چه ساده دلسپردم!
بی تو با یاد ِ تو صدبار، توی هر ثانیه مردم!

نارفیق! هجرت ِ چشمات، ختم ِ بیداری ِ برگه!
بی تو طعم ِ این تبسم، طعم ِ تلخ ِ جام ِ مرگه!
نارفیق! سکوتِ اینه، معنی ِ رضایتم نیست!
تو می دونی، تو می دونی که گلایه عادتم نیست